Drie lijnen in goud, gevend en ontvangend / hemel en aarde, komen bij elkaar in de suggestie van een centrale cirkel.

Langs elke lijn loopt een aparte kleur. Samen zetten deze meegaande kleuren een spiraal van beweging in, een spirituele ontwikkeling waar vier ganzenkoppen aan ontspringen – boodschappers van de zon.

De ontmoeting en de beweging zorgen ervoor dat in de centrale cirkel het gezicht van de Rode Boeddha verschijnt, de Boeddha van Oneindig Licht.

Alle windrichtingen worden door het lijnenspel aangeraakt als in een omvattende mandala.

De kleuren van het lijnenspel zijn in de bolletjes als potentiële krachten aanwezig.

Centraal staat een verschijning waarin de lemniscaat is verwerkt als teken van oneindige beweging met een naadloos in elkaar overvloeien van binnen- en buitenzijde.
De uitsteeksels naar de benedenhoeken vormen de letter G, Maya symbool voor oorsprong / begin en de spiraal van de Melkweg.

Het uitsteeksel omhoog maakt de krul van het Maya teken Cib, de staf van de mystieke veerman op de weg terug naar de sterren.

Twee horizontale staffen vinden aansluiting door elkaar spiegelende piramiden met merkwaardige verhoudingen tussen binnen- en buitenruimte.

De open ruimte boven trekt alles de diepte in.

Houtschilfers waaieren uit vanaf een twee dimensionale boomstronk. De schilfers worden vleermuizen – krachtdieren van wedergeboorte, die naar de derde dimensie optrekken.

Aan die derde dimensie ontstijgt een regenboogboom van de vijfde dimensie. De verhoudingen voldoen hier niet aan standaard denkpatronen maar worden bepaald door keuze van invalshoek.

De zeven houtgetinte chakra’s en verworvenheden vormen overdwars in de stam de dertien fasen van spirituele ontwikkeling.

In elke dimensie komt de ziel opnieuw tot leven.

Er zijn tweeëntwintig vleermuizen om aan de omloop van de zon door de onderwereld en de bovenwereld recht te doen.

Zij is de Maangodin bij de Maya’s, die de dood vond wegens haar liefde voor de Zon. Dertien libellen zongen haar gedurende dertien dagen weer tot leven.

De kop van de libelle rechtsonder is samengesteld uit het Maya teken voor het getal 13. Het uiteinde van het onderlichaam wordt gevormd door het dagzegel van de rode maan; Muluc.

Rechtsboven verschijnt met de Mayaglief van het konijn de maan weer in haar volle glorie.

De weerkaatsing van het licht op de drie componenten vertelt het verhaal.

Vanuit de concentrische rimpelingen van de bron zwemt de zeeschildpad die Moeder Aarde is op de volle stroming van het leven.

Zij beweegt zich naar de beloofde, her-innerde wereld achter de sluier waar zij een eerste glimp van op weet te vangen.

Elke plaat van haar schild vormt een eigen spiralend universum. Tezamen maken de dertien platen het patroon van een nest van Honingmieren, zoals uitgetekend op de leerstenen van Australische Aborigines.

Iedere Honingmier is zelf een levende bewaarplaats van honing/licht.

De Melissae zijn bijenpriesteressen die de vrouwelijke kracht van de natuur vertegenwoordigen en onder andere staan voor zuivering en wedergeboorte.

Deze priesteres is in haar bijengedaante afgebeeld, gevat in een zoemende spiraal van energie. Zij ondersteunt met haar lichtwerk de volledige ontwikkeling van de Witte-Bloem-Zielen die wij allen zijn.

Sterk uitvergrote stuifmeelkorrels zweven langs de randen.